Het intergenerationeel centrum omhelst de renovatie van een bestaande geriatrisch blok (6.180 m²) met toevoeging van een pediatrie-afdeling (3.670 m²), zowel consultaties, dag opname als verpleegafdeling. In het originele masterplan van AZ Sint-Jan werden geriatrische patiënten gehuisvest in een laag gebouw in de tuin achteraan de campus. Na vele verhuisbewegingen en renovaties werd eerder bij toeval beslist de pediatrie hier ook onder te brengen.
Interactie tussen oud en jong
Dit liet onze ontwerpers nadenken over de mogelijke interacties tussen de oudsten en jongsten van het ziekenhuis. Dit concept vindt zijn oorsprong in de antropologie, psychologie, gerontologie en andere humane wetenschappen. Het is gebaseerd op het idee dat relaties tussen generaties cruciaal zijn voor een gezonde ontwikkeling.
Met dit project is een ruimte gecreëerd die deze interactie stimuleert. De interactie start al bij aankomst. Ouderen en kinderen gebruiken dezelfde weg en kunnen elkaar daar een eerste keer ontmoeten. Begeleidende volwassenen vormen een belangrijke schakel.
Omwille van het herstel-aspect is de interactie vaak puur visueel. In de buitenruimtes en circulatiewegen kan dit veranderen. Zo kunnen revaliderende ouderen en spelende kinderen elkaar ontmoeten op een centrale patio. In de zomer dient de patio als doorgang en buitenruimte voor de geriatrische revalidatie. Via een buitentrap hebben ook de kinderen toegang tot de patio vanuit hun klasjes. Het plat dak van de uitbreiding fungeert als overdekt terras, een buitenruimte voor de hogere verpleegafdeling.
Interactie visueel vertaald
De ritmiek van de bestaande gevel wordt geabstraheerd in de gevel van de uitbreiding: op tussenliggende niveaus doorbreken zwarte platen de horizontale bandramen. Een organische zwevende lichtlijn verbindt oud en nieuw, zorgt voor extra dynamiek en inverteert de kleuren. Vooral voor de kinderen een aangenaam schouwspel.
Binnen het gegeven van een renovatie, met andere woorden klein bouwgrid, zijn meerdere hedendaagse kamertypologieën geïntroduceerd. Zoals de pediatrische box met beglaasde gangwand en maximaal toezicht. Meerdere kamers zijn ook ingericht voor minder mobiele geriatrische patiënten, inclusief tillift, tot specifieke opstellingen voor langdurige en comateuze patiënten.
Deze pragmatische benadering van een filosofische insteek leidt tot een zeer geslaagd en uniek project.